Demando: Cu vi povus priskribi al ni la specifan funkcion de ĉiu el tiuj departementoj de studo kaj laboro ekzistantaj en la Esperanto-Akademio?

Atanagildo: Mi ne povas prezenti al vi traktadon absolute detalan pri la temo, ĉar mi estas ankoraŭ modesta lemanto esperantista, sin preparanta por la venonta reenkarniĝo. Mi ne partoprenas komplete la laborojn de la akademiaj departementoj, sed nur de ĝia propaganda fako.

Tamen mi povas doni al vi ideon pri ĝiaj ĉefaj funkcioj, konforme al via kompren- kapablo, raportante la organizadon de ĝiaj departementoj, kiuj estas jenaj:

I - Historia Departemento: Temas pri la akademia departemento, kiu tre zorge okupiĝas pri la studado de ĉiuj dialektoj kaj primitivaj lingvoj parolataj ek de Lemurio kaj Atlantido, inkluzive de la sanktaj idiomoj de la sacerdotaj klasoj de ĉiuj tempoj, precipe emfazante sanskriton, kiu grandparte pretervivis. Ĝi sin dediĉis aparte al la ekzameno de la arjaj trunko-lingvoj kaj longe pristudadis la latinon kun la celo kontroli la ekzaktan naturon de ĝiaj idiomaj radikoj kaj selekti la fundamentajn temojn plej taŭgajn por plifirmigi la neŝanĝeblajn bazojn de la lingvo Esperanto. Pere de siaj instruantoj, ĉi-tiu departemento inspiris Zamenhof por ke li far ► sian genian elekton sur raciaj bazoj latinaj.

Danke al sia persista kaj historia laboro en la studado de temoj kaj vortoj, kiuj asociiĝis por evidentigi la psikologion de la rasoj, ĉi-tiu esperantista fako povis multe helpi la "psikofizikan" departementon, kiu respondecas pri la psika dozado de Esperanto en ĉiuj popoloj simpatiaj al la internacia lingvo. Esperanto, kiel neŭtrala idiomo destinita servi la tutan homaron, bezonis psikan selektan aŭron, ankoraŭ ne kompreneblan por viaj sensoj, sed kapabla internacie adapti ĝin al ĉiuj popoloj kreante simpatiajn emanaĵojn kun la psika karaktero de ĉiu homa raso, kiu akceptas Esperanton kiel sian duan lingvon.

Kelkfoje, tradukistoĵ de unu I ingvo al alia, tiel miskomprenas, ke ili ŝanĝas la intiman ideon de kelkaj vortoj, ĉar ili ne povas asimili la ekzaktan penson de la aŭtoro, kiu estas komprenebla nur pere de la psika karaktero komuna al ĉiu raso. Ekzistas kazoj en kiuj la samaj eksklamacioj, kiuj esprimas ĝojon ĉe kelkaj popoloj, en aliaj landoj nur taŭgas por interpreti psikajn statojn de timo aŭ maltrankvilo!

Pro tio necesas kunlaboro inter la historia kaj la psikofizika departementoj de Esperanto por ne perforti la rasajn tradiciojn kiam oni uzas la intemacian lingvon. Prezentiĝis la neceso harmoniigi la funkcion de la Esperanto-vortoj kun la psika karaktero de ĉiuj popoloj por eviti la miskomprenojn komunajn al kelkaj idiomoj, kiam la sama vorto povas signi antagonismajn ideojn en la kulturo de alia popolo.

II - Fonetisma Departamento: Ĝi estas la fako, kiu plej multe zorgas la sonoron de Esperanto, ĉar ĝi precipe sindediĉis al la studado de la spiraj akordoj kaj iliaj interrilatoj kun la voĉkordoj, kiuj respondecas pri la natura mekanismo de la homa fonetismo. Ĉi-tiu departemento transprenis la plej inteligentajn decidojn kaj plenkompletajn eksperimentojn por eviti, ke la prononco de Esperanto degeneru en efiko aŭ malbona kutimo pure nazala, aŭ fariĝu tro seka kaj sensenta aŭ eble guturala.

Multe antaŭ ol Zamenhof verkis Esperanton sur la terglobo, la teknikistoj de ĉi-tiu fonetisma departemento jam pristudis la prononcon de la ĉefaj surteraj popoloj kaj rasoj ekzamenante literon post litero, vorton post vorto kaj frazon post frazo kun la celo koni ĉiujn pozitivajn efikojn kaj modifojn, kiuj estontece okazos pere de la kombinado de vortoj artikulaciitaj en la lingvo Esperanto. Ĝis hodiaŭ, ili pristudas la probablajn efikojn kiuj, en la tria jarmilo, okazos en la voĉ-kordoj de la popoloj kaj rasoj pretervivintaj la proksiman spiritan selektadon de la "tempojfino", kiam Esperanto estos lingvo sankciita de la homaro. La eksperimentoj kaj esploroj de tiuj geniaj teknikistoj temis precipe pri la "laringa ĉakro", tio estas la centro de eteraj fortoj, situanta fronte al la fizika gorĝo, tre proksime al "faringa plekso" (nerva), je alteco de ses milimetroj supre de la konata "etera duopo", kiu ligas la perispiriton al la fizika korpo dum la enkarniĝo de la spirito. La laringa ĉakro kiun vi jam devus koni kaj la hinduoj nomas "vishuddha", estas la etera centro respondeca pri la voĉaj aktivecoj kaj ankaŭ pri la funkcioj de la "tiroida timuso". Ĝi estas tiel grava kaj valora por la homa voĉo, ke dum la puberiĝo, ĝi reguligas la voĉon de gejunuloj inter la infan-aĝo kaj la plenkreska. Ĝi estas tre aktiva kaj brilanta en la grandaj kantistoj, famaj poetinoj kaj oratoroj tre konataj pro ilia elokvento. Ĝia funkcio estas tre grava por la sukceso kaj interkomunikado de Esperanto. Ĝia koloro estas hel-lazura kun nuanco milde lila, kio donas al ĝi delikatan viol-tonon, sed ĝia ĝenerala aspekto, kiam en bona funkcia stato, rememoras la nuancon de bela lun- radio kuŝanta sur mar' trankvila. Pli malfrue, je mia surprizo, mi povis konstati, ke tiu ĉakro konsistas el dekses "radioj" aŭ "petaloj", kiuj, laŭ saĝa koincido, perfekte interligiĝas kaj akordas kun la dekses fundamentaj "reguloj"de la internacia mekanismo de Esperanto, evidentigante la plej kuriozan kaj profetan inteirilaton voĉan, idioman kaj fonetikan.

La spertaj surteraj klar-vidantoj povos konfirmi al vi, ke la laringa ĉakro intensiĝas kaj reduktiĝas en sia fundamenta hellazura koloro, kiel ankaŭ modifiĝas laŭ grandeco kaj lumeco sub la influo de la potencialo kaj parola kvalito de la homo. Temas pri unu el la ĉakroj, kiuj tre multe influas la ceterajn fortocentrojn kaj la nervajn pleksojn de la homa organismo.

Fakte, la materiigo de ideoj pere de fonetismo estas fenomeno, kiu koncentras ĉiujn etero-magnetismajn fortojn de la perispirito agante en vigla agordo kun la aliaj eteraj centroj, kiuj reguligas la organajn taskojn. Ĝia funkcio kaj kolor- aspekto rapide modifiĝas konforme al la sonoreco, akreco aŭ intenseco per kiuj estas prononcitaj la vortoj de la homo. Ekzistas verdire speciala aranĝo por ĝia funkciado - jam sufiĉe konata kaj difinita de kelkaj joganoj kaj lertaj okultistoj - por produkti funkciajn modifojn konforme al la idiomo kaj psikologio de ĉiu surtera raso. Mi havis la eblecon observi interesan eksperimenton en la fonetisma departemento de la Esperanto-Akademio, kiu pnivis, ke la obskuraj dialektoj kaj la konfuzaj ĵargonoj de primitivaj vilaĝanoj reduktas la diametron de la laringa ĉakro al dimensio de monero prezentante malpuran aspekton lazur-indigan sen sufiĉa lumeco kaj ŝajne sen rotacio.

Intertempe, danke al mirinda projekci-aparato sur vitra kaj travidebla ekrano, mi povis apreci diversajn tre belajn efektojn produktitajn en la laringa ĉakro de famaj surteraj kantistoj, kiam en luksa latina teatro ili kantis oper-pecojn de "Nonna" de Bellini.

La efekto estis surpriza kiam la soprano atingis la klimakson de Ia longa ario "Casta Diva", ĉar ŝia laringa ĉakro, regulanta la voĉan rcgionon, atingis diametron de ĉirkaŭ 20 centimetroj. Ĝi dissendis brilon el plej fascina kaj nepriskribebla lila koloro enkadrita en aŭreolo de intensa arĝenta lumeco, kiel kolibrio senmova en la aero subtenata nur per la rapid-movo de siaj flugiloj. La penso de la kantistino fluis tra la voĉ-kordoj de ŝia laringo en la plej dia kaj perfekta vibra komunikebleco de ŝia spirito. Dum alia eksperimento pli kolektiva, mi estis ravita de ĉarma melodia bildo kiu prezentiĝis, kiam la teknikistoj fokusigis la sccnejon de alia teatro en Italujo, kie oni prezentis la "Cavalleria Rusticana" ekzakte en la momento kiam la oro ludis la sccnon antaŭ la preĝejo kantante respekteme kaj trankvilc la ravan mclodion de "Regina Coeli", kiu vibrigis la medion cn rcligia ckstazo. La laringa ĉakro de ĉiu kantisto, membro de la majesta oro kiu antaŭas al la fama "Intermezzo" de la "Rusticana", aspektis kiel brilega sfero dissendanta lumojn lilajn kaj hel-lazurajn provizitajn per la mensaj efluvoj adaptitaj al la plej altaj vibradoj de la muzika ideo de ĉi-tiu momento. Tio komprenigis al mi la ekstreman zorgon, kiun la fonetisma departemento esperantista dediĉis al la esploro de la fenomenoj de ĉi-tiu laringa centro. Tiu zorgo koncemis la fizikajn efektojn, kiujn la Esperanto-prononco provokas en la diversaj tipoj de homaj rasoj, kiel ankaŭ la sintenon de tiu centro antaŭ la intenseco kaj flueco konsilindaj por la ton- mezuro kaj sonoreco de la neŭtrala lingvo.

Ĉefa celo de la sideraj teknikistoj estis harmoniigi la inican prononcon de Esperanto kun la eteraj kaj cirkulantaj kurentoj de la perispirito, kiuj, inter la okultistoj, estas tre konataj laŭ la nomo de "Tatwas". Nur kiam la perispirito, pro la homa evoluo, akiris sian etero-funkcian ekvilibron, ĝia laringa ĉakro fariĝis taŭga por kontroli kaj stimuli la voĉajn kombinadojn proprajn de la esperantista parol-maniero. Tiam la Ĉielo sendis al la Tero la spiriton, kies nomo estos poste Lazaro Ludoviko Zamenhof, kun la speciala misio materiigi, per la homa voĉo, la idiomon jam preparitan en la Transmondo.

- Departemento de vorta konsisto: Gi prizorgas ekskluzive la specifan aplikadon de la dekses fundamentaj reguloj de Esperanto, konceme ĝiajn difinojn kaj finaĵojn kaj ankaŭ la karakteron aktivan kaj pasivan de la verboj de la homaj voĉoj kaj iun ajn aldonon de novaj aŭtonomaj vortoj. Ĝia agado aparte limigas al la rekta studo de la leksikologia kaj sintaksa konsisto de la idiomo, disciplinante ĝian perfektan fluon kaj koheron dum la parola uzado en la fizika mondo.

- Psikofizika Departemento: Temas pri organo aparte respondeca pri la perfekta adaptiĝo de la "fundamenta ideo"de Esperanto, tio estas la psika orientado de la idiomo kaj ĝia efiko en la fizika organizado de la homo. Ĝi estas esence kontrol- departemento de la lingva ekzercado en la materia mondo, ĉar gi prezentas sugestojn, determinas daŭrajn klopodojn kaj inspiras la enkamigintajn esperantistajn adeptojn por ke la idiomo estu ĉiam preta por plenumi la filologiajn kaj evoluajn necesojn de la homaro.

Ĝi transprenis la severan teknikan respondecon adapti la fizikajn artikulaciojn de Esperanto al vizaĝa modelo de la "selektita" homo de la tria jarmilo, kiu estos la profetita civitano rezultanta el la proksima spirita selektado, "dekstre" de Kristo. Tiu civitano devos havigi al si la rajton de idiomo severa kaj hannonia, kies artikulacio ne stigmatizu la serenecon de lia vizaĝo, nek provoku troigajn penojn kaj cirkajn grimacojn, kiel ankoraŭ okazas en kelkaj dialektoj kaj surteraj degeneritaj Iingvoj. Sendube estas facile rimarki, ke angoroj, nekontentecoj, suferoj, frustracioj kaj malvirtoj multe perturbas la harmonion de la homa vizaĝo kaj stampas ĝin per sulkoj kaj cikatroj, kiuj estas la stigmatoj produktitaj de malsaneca menso.

La koler-eksplodoj ne nur kongestas la okulojn kaj tremigas la lipojn, sed helpas por ke la plej bela fizionomio fariĝu malamika sub la influo de agresemaj pensoj. Aliflanke, kiam la spiritaj kvalitoj superregas la animalajn pasiojn, mirindaj sereneco kaj beleco penetras la homan vizaĝon! Ekzistas enorma diferenco en la serafa fizionomio de Francisko de Asizo, la mistika vizaĝo de Jesuo kaj la trankvila mieno de Budho, se komparitaj kun la kongesta kaj malsaneca fizionomio de Kaligulo, la diboĉa vizaĝo de Mesalina, la burleska de Nero aŭ la brutala mieno de Ĝinĝis-Ĥano. Jen la kialo, ĉar esperantista departemento, kiu respondecas pri la psikaj kaj fizikaj rilatoj de la internacia idiomo, specialiĝis por doni al Esperanto artikulacion je minimuma peno kaj sen perturbi la afablecon de la fizionomia homa esprimo. Tio estis tre necesa konsiderante, ke temas pri lingvo je supera spirita ordo, esence elektebla por la animoj sindonantaj al la interfratiĝo de ĉiuj popoloj. Resume, estas tasko de ĉi-tiu sektoro de la esperantista laboro en la spaco, eviti la ridindajn grimacojn kaj la fizionomiajn agitiĝojn en la uzado de Esperanto. Ĉi- lastaj estas tre komunaj dum la artikulacioj de kelkaj dialektoj de popoloj neŭrozaj kaj tro emociaj, kies konfuza parol-bruo, kuniĝinta al prodigemo de gestoj kaj ridindaj parol-esprimoj, perfekte kongruas kun iliaj barbaraj idiomoj.

En sama lando, eksterordinare ŝanĝiĝas la parol-esprimo de ĝiaj loĝantoj; ekzemple en Francujo kaj Italujo estas tre granda la diferenco de muzikeco kaj delikateco de parol-esprimo se vi komparas ĝin al la ĵargonoj, derivitaj de la samaj idiomoj, parolataj de simplaj kamparanoj. La estonta homaro trovos en Esperanto la idealan mekanismon por parole interpreti siajn noblajn pensojn, sen postuli fizionomiajn ŝanĝojn aŭ spirajn penadojn malordajn kaj intermitajn. Danke al forigo de la malfacilaĵoj propraj al superfluaj grupoj de konsonantoj, kiuj ankoraŭ kauzas abomenajn parolajn malakordojn en multaj surteraj lingvoj, la esperantisto ne plirapidigas nek akcelas la mekanismon de sia lingvo, sed parolas per aparta sonoreco kaj esprima klareco.

En la astrala psiko-fizika departemento de la Akademio, en edifa kunlaborado kun la fonetisma departemento, estis ekzamenitaj la plej malfortaj spiraj akordoj kaj la minimumaj sonoj por atingi la kunmetadon de la ĝenerala prononco de la idiomo. La teknikistoj kontrolis ĉiujn precipajn sonorajn efektojn, kiuj produktiĝas dum la pli-malplia adaptado de la konsonantoj al la vokalaj grupoj. Ili esploris ankaŭ ĉiujn modifojn, kiujn difinitaj literoj kaj sonoj kaŭzas en la produktado de hormonoj de la sistemo de endokrinaj glandoj kaj en aliaj organaj sistemoj. Okaze de mia enkarniĝo en Egiptujo kaj Hindujo, mi jam lernis, ke la forta mensa enkorpigo de la prononco de izolitaj literoj, aŭ de vortoj saĝe grupigitaj, influas la rapidecon de la sanga kurento kaj produktas ankaŭ delikatajn diferencojn en la temperaturo mem de la fizika korpo. La malnova scienco de "mantroj" aŭ de la ekzercado de magiaj vortoj, tre populara inter la orientanoj, estis komplete analizita kaj diserigita en ĉi-tiu psiko-fizika departemento de la Akademio. Tie oni klopodis koni ĉiujn vibrajn modifojn de la lingva sonoreco, kiuj povus naskiĝi en la koloroj kaj magnetismo de la homa aŭro en kombinado kun la sistemo da "laringaj ĉakroj " kaj ĝiaj rilatoj kun la kromaj funkcioj de la perispirito.

Estas tiel grava la harmonio de la spiraj akordoj dum la elparolo de la tradiciaj orientaj "mantroj", ke dum la trancoj efektivigitaj de kelkaj hinduaj fakiroj, kia ajn nekonformeco inter la spir-kontrolo kaj la pens-agado kaj elparolo de la mantroj, sufiĉas por senlumigi la konscian mens-kontrolon de la fakiroj, kiun ili pretendas praktiki de malproksime en stato de astrala libcrigo. La spira prokrasto dum la elparolo de certaj vokalaj grupoj de iu ajn kompleksa idiomo, kreas toksan situacion aŭ intermitan karbonizadon. Sekve, la oksigena malfruo, kiu akumulas karbon- dioksidon, perturbas la sangocirkuladon, vualas kaj reduktas la funkcion de la "laringa ĉakro "kaj densigas la magnetismon de la perispirito. Tiam, la spirito ne plu povas perfekte regi sian fonetisman sistemon kaj ĝia parolo hezitas kaj oni povas eĉ percepti rapidajn fenomenojn de nerva balbutado.

La perfekta konversacio postulas ekzaktan sinkronecon de la spiraj movoj kun la formado de ĉiu eldirita vorto, kiel okazas kun la kantistoj.

Ili bezonas eduki la voĉon kaj posedi tre bonan kontrolon de siaj pulmoj por konservi perfektan ckvilibron de la laringa ĉakro, kiu atente troviĝas inter la agoj "pensi" kaj "kanti". La fizionomiaj grimacoj de multaj vilaĝanoj estas produkto de la difekta aŭtomatismo de iliaj dialektoj neregulaj kaj malharmoniaj en la prononco, tiagrade, ke certaj aziaj vortoj kongestas la fizionomion de siaj parolantoj. Tiuj kiuj jam konas la terapeŭtikan efikon de joga spirado en la homa organismo, plej facile komprenas la motivon de la ekstrema zorgo de la sideraj teknikistoj por atingi la agordon inter la psiko kaj la fizika organa kampo. Tio okazis multe antaŭ ol Zamenhof materiigis Esperanton sur la Tero, alfrontante la sarkasmon de la aroganta kaj skeptika tiea civitano. Kvankam vi laŭdas la teknikan kaj sciencan homan konkeron, vi devas konsenti, ke en la kampo de lingvo la perfekta parolo postulas ankaŭ ke ĝi kuniĝu kun la riĉeco de la psika harmonio de parolanto, kaj pri tio Jesuo estis unu el la plej belaj

ekzemploj.

La Esperanto-idiomo, elektata kaj propra de la animoj posedantaj noblajn fratajn sentojn, ne povas esti stranga kaj mirakla donaco subite donita de la Ĉielo al via senzorga homaro. Ĝi estis idealigita en la Transmondo kaj poste modlita en la karma mondo sub la rekta kontrolo de la okulta registaro de la Tero, kiam la homo montris sin kapabla kompreni ĝin racie kaj emocie. Ek de multaj jarmiloj la diaj mentoroj de la surtera vivo laboris por la efektivigo de la bonvena evento de "homa voĉo", kiam la plej primitiva artikulacio de la animala voĉo ankoraŭ postulis akuratan antaŭplanon por sia sukceso en la materio.

Estas evidente, ke same kiel la preĝo trankviligas la kolektivan psikan medion, vortaro irita, kruda kaj ofenda perturbas eĉ la metabolon de la nervoj kaj de la hepato kreante situaciojn de melankolio kaj afliktiĝo. Kiel pruvo de la efiko de la vortoj, mi rimarkis, ke la preĝo antaŭ la manĝoj kreas ian vibran harmonion psiko-fizikan en la medio, sub formo de milda parol-terapio. Ĝi, krom liveri la psikan serenecon kapablan bremsi la mensan tumulton kaj konservi agrablan emocian sintenon, kvietigas la mekanismon kiu produktas la hepatajn sukojn kaj faciligas la digestajn procezojn. Jen la motivo, pro kio la psiko-fizika departemento de la Akademio de nia metropolo akurate esploris la efikon, kiun difinitaj literoj produktas sur diversaj grupoj de vokaloj, kiam ili subprcmas kaj perturbas la parolan ritmon kaj kunigas nekonvenajn sonojn. Ĉilastaj reflektiĝas poste en la etera duoblo kaj en la movado de la laringa ĉakro provokante modifon en la vitala fluido, ŝanĝon en la sanga kaj limfa rapideco kaj ankaŭ modifon de la defenda laboro de la glandoj supre-renaj, la akcelon de la hepata veziko kaj ankoraŭ kelkajn aliajn fiziologiajn statojn ne antaŭviditajn kaj ne konatajn de la komuna medicino. Ekzistas granda diferenco de psika akceptemo inter la krianta kaj konfuza dialekto de neklera vilaĝano kaj poemo deklamita de eminenta poeto, kiu elparolas harmonian kunmetaĵon de vortoj kun serena kaj kristala muzikeco. Kaj verdire Esperanto estas lingvo, kiu limigas la parol-rapidon, ĉar ĝi ne tro akcelas vortojn postulante ilian fidelan alĝustigon al sia klara kaj agrabla prononco.

V - Klasika Departemento: Ĉi-tiu esperantista sektoro agadas precipc por la estonteco kiam, pro la evolua postulo de la mondo, estos konvena la uzado de pli klasika terminologio. Paralele, ĉi-tiu departemento agadas por faciligi la komprenon pere de teknikaj, sciencaj aŭ artaj kodoj de la internacia lingvo. Ia ajn parola modulado taŭga por esti enkondukita en Esperanton, estas temo de zorga atento kaj studo en ĉi-tiu departemento. Ĝi estas respondeca por ke la eniro de iu ajn aŭtonoma vorto ne perturbu la logikon, la simplecon, la harmonian mekanismon kaj la internaciecon de la idiomo. Temas pri plia kontrol-departemento de la tradicioj kaj postulatoj esperantistaj kaj pro tio ĝi respondecas pri la origina kaj nedetruebla fideleco de la idiomo. Per senĉesa inspiro al la plej gravaj esperantistaj membroj surtere enkamiĝintaj kaj per la instruoj dumnokte liveritaj, kiam ili liberiĝas de la fizika korpo, la respondeculoj de la klasika departemento garantias la stabilecon de la lingvo ne nur oficialigante justajn necesojn kiam oni enkondukas novajn vortojn, sed ankaŭ sugestante la forigon de tiuj, kiuj aspektas maltaŭgaj.

VI - Departemento de Interŝanĝo kaj Disvastigo: Ĝi speciale interesiĝas pri ĉiuj spiritoj enkarniĝintaj en Brazilo aŭ elkarniĝintaj sub la jurisdikcio de la metropolo de la Granda Koro, kiuj montras intereson por la internacia lingvo ellaborita de

Zamenhof. Sed ĝia laboro ligiĝas ankaŭ, en perfekta harmonio kaj interŝanĝo, al la agado de ĉiuj aliaj centroj, departementoj kaj Esperanto-Akademioj apartenantaj al aliaj kolonioj kaj metropoloj astralaj, kiuj ĉirkaŭas la surterajn landojn kaj interesiĝas pri Esperanto. Ĉiuj departementoj dc "Interŝanĝo kaj Disvastigo" de la astralaj komunumoj ĉirkaŭ la Tero, posedas la kompletan liston de ĉiuj spiritoj, kiuj studas kaj disvastigas Esperanton en la materia surfaco. Ĝiaj membroj plenumas daŭran observadon de ĉiuj poetoj, verkistoj, lingvistoj kaj instruistoj kiuj, en la fizika mondo, esprimas ian ajn simpation por la lingvo, klopodante, kiel eble plej bone, influi kaj instigi ilin definitive praktiki Esperanton. Estas ĉi-tiu departemento, respondeca pri la interŝanĝo kaj disvastigo esperantista, kiu plej multe interesiĝas por atingi plinombrigon de adeptoj kun la celo ke la Plej Alta akcelu poste la telepatian sukceson de la homaro kio eblos nur post la sukceso de internacia lingvo.

La nomoj de ĉiuj disĉiploj kaj simpatiantoj esperantistaj nuntempe ekzistantaj sur la Tero kun la intenco lerni la lingvon, estas akurate notitaj de la spiritaj direktoroj interesitaj pri ĉiuj movadoj, kiuj helpas la disvastigon de la neŭtrala lingvo. Kaj ĵuste pere de ĉi-tiuj departementoj distribuitaj en diversaj astralaj urboj, la spiritoj interesitaj pri la progreso de Esperanto en la fizika mondo, povas kandidatiĝi al surtera reenkamiĝo kaj pro tio restas en daŭra kontakto kaj interkonsento kun la aliaj institucioj respondecaj pri elkarniĝo kaj enkarniĝo sur la Tero. Kun la celo pli bone kaj efike kontroli la "Mision Esperanto", inter la enkarniĝintoj, ili kontaktas ĉiujn spiritojn, kiuj "descendas"en la karnon kaj hazarde ŝatus akcepti ian taskon favore al la internacia lingvo. La spiritoj de nia metropolo, kandidatoj al baldaŭaj reenkamiĝoj sur la Tero, kiuj ŝatus tie kunlabori en la disvastigo de Esperanto, devas staĝi kaj fari rapidan kurson de Esperanto en nia Akademio, kun la celo renaskiĝi en la fizika mondo subjektive simpatiaj al la ideo de internacia lingvo. Do, la departemento de interŝanĝo kaj disvastigo propagas la Esperanto-lingvon inter la enkarniĝintoj kaj elkarniĝintoj, kiel ankaŭ varbas laboremajn kaj kapablajn spiritojn, kiuj deziras aliĝi al la esperantistaj falangoj sur la Tero.

VII - Departemento de observado kaj protekto: Ĝi estas la departemento de la Esperanto-Akademio, kiu posedas valoran skipon de spiritoj trejnitaj en la esperantista idiomo kaj ankaŭ en la lukto kontraŭ la kontrabandistoj de tenebro. Temas pri spiritoj instruitaj kun maksimuma efiko por protekti ĉiujn klopodojn kaj movadojn rilate la disvastigon kaj prezervadon de la frata idiomo sur la terglobo. Tio koncernas la dissendon de la esperantistaj ideoj de la spirita al la materia mondo kaj ankaŭ la faciligon de mediuma interŝanĝo inter la enkarniĝintaj adeptoj.

La esperantistaj mentoroj klopodas por ke la elkarniĝintoj diktu mediumajn verkojn en Esperanto pri ĉiuj temoj, kiuj donu al la surtera homo plibonigojn sciencajn, artajn kaj precipe moralajn. La kompleta disvastigo de la internacia idiomo malfermos novajn panoramojn en la interŝanĝo kaj kompreno de la elkarniĝintoj mem, kiuj pli facile povos lemi la lingvon en la Spaco kaj ligiĝi, en pli vasta laboro, kun ĉiuj popoloj. Ĉi-tiu estas unu el la motivoj, kiuj plej pravigas la ekziston de la departemento de "Observado kaj Protekto", ĉar ĝia dorna tasko estas forigi, de la doktrina rondo esperantista, ĉiujn elkarniĝintajn aŭ enkarniĝintajn spiritojn, kiuj eventuale pretendas ridindigi, malfaciligi aŭ detrui la disvastigon kaj la sukceson de Esperanto. Evidente la tenebraj organizaĵoj celas bagateligi la noblajn intencojn de Esperanto, utiligante la rimedojn plej ruzajn kaj la mistifikojn plej nepercepteblajn!

Ne nur ili klopodas falsi la bazojn de Esperanto kaj bremsi ĝian senĉesan progreson, kiel ankaŭ provas subfosi la kuraĝon de ĝiaj entuziasmaj defendantoj. Kelkfoje la tenebraj spiritoj inspiris la kunmeton de aliaj artefaritaj idiomoj kaj sugestis la netaŭgecon dc la lingvaj kunfandiĝoj, kaj ili nur semas mokadon kaj celas estonte seniluziigi pri la definitiva sukceso de Esperanto. Sed la departemcnto de observado kaj protekto posedas vastan reton de aliĝintoj distribuita sur ĉiuj zonoj ligitaj al la Terknisto. Kelkaj membroj de tiu departemento libervole submetiĝas al la agresemaj fluidoj de la regionoj kie situas la organizaĵoj de malbono, kun la celo ekkoni kaj anticipe enketi pri la programo kaj la intencoj de tiuj senskrupulaj malamikoj. Samtempe, ĉi tiu departemento aliĝas al aliaj kun sama celo, kiuj apartenas al la ceteraj esperantistaj institucioj ekzistantaj en la Astralo, el kies reciproka kunlaborado rezultas efika scrvo en skipo.

Mi komprenas, ke vi prave miras pro miaj raportoj pri Esperanto, kio ankaŭ okazus al mi, se mi ankoraŭ estus enkarniĝinta. Mi scias, ke estas malfacile kaj eĉ strange kredi, ke la disvastigo de neŭtrala lingvo sur la Tero - kio por multaj havas malgravan valoron - postulu tiajn zorgojn kaj atenton, krom lacigan programon, kiu originis antaŭ multaj jarcentoj.

Sed la ĉefa surtera miskompreno konsistas en konsideri la sukceson de Esperanto kiel ekskluzivan frukton de la laboro de Zamenhof. Ne estas ja penseble, ke unusola vivo povu ampleksi la pasintecon, la estontecon kaj ĉiujn psikajn kaj mensajn detalojn de la surtera homaro, cele al kunmeto de idiomo, kiu estas kvintesenco de ekzakteco kaj de lingva plibonigo, perfekte alĝustigita al ĉiuj psikologiaj eventoj. Tamen Zamenhof estis ĝuste la lasta homa figuro aganta en la fizika mondo, tuj post la jarcenta eksperimentado de la granda plano en la astrala sfero, kiam la homaro proksimiĝas al sia profeta spirita selektado. Pro tio, homoj kiel Zamenhof, Kardec kaj aliaj misiistoj de kolektivaj spiritaj renovigoj, kvankam tre saĝaj, estis ankaŭ tre humilaj. En la profundo de siaj animoj, ili ankoraŭ rememoras esti simplaj instrumentoj por pli altaj planoj, ellaboritaj dum jarcentoj kaj en kiuj partoprenas miloj da aliaj kunlaborantoj. Ĉiukaze, la lukto inter bono kaj malbono en la medio de la astrala mondo estas eĉ pli intensa ol sur la Tero, ĉar ĝi okazas en la sino de libera energio, kiu nekredeble rapide respondas al ĉiuj niaj intencoj kaj celoj. La diablaj kolektivoj, kiuj loĝas en la mallumaj zonoj, ankaŭ posedas sian programon de agado kaj disciplinita ofensivo, ĉar ili estas ruze direktitaj de tenebraj spiritoj. Ne povante invadi kaj domini la anĝelajn zonojn, ili firme sindediĉas ekskluzive al regado de la mondo de la sensoj, kiu estas la Tero. Sekve ili venĝas, kontraŭstarante ĉiujn projektojn kaj iniciatojn, kiuj celas liberigi la surteran homon de la katenoj de malsuperaj instinktoj. Kaj Esperanto, internacia lingvo de frata alproksimiĝo kaj alta psika nivelo, estas do unu el la movadoj sufiĉe celitaj de ĉi-tiuj spiritoj ribelemaj al la Bono. Ili kontraŭstaras la progreson de lingvo, kiu ne nur akcelas la interŝanĝon kaj la spiritan kulturon inter la homoj, sed ankaŭ helpas la interŝanĝon kaj komprcnon inter la surteraj nacioj, kiuj tiom militeme ekcitiĝas, ĉar ili ne povas harmonii pere de siaj antagonismaj idiomoj. Pro tio estas logika la ekzisto de "Departemento de observado kaj protekto" en la Esperanto- Akademio, destinita nuligi la kalumniajn kampanjojn kaj la sarkasmojn de la detruantoj de la esperantista ideo. Pro tiu sama motivo, la departemento bezonas multenombran grupon de kuraĝaj kaj heroaj animoj, kiuj penetru ĝis la plej profundaj mallumaj zonoj kaj antaŭvidu multajn ruzajn projektojn de tiuj spiritoj de l'tenebro.

LA MISIO DE ESPERANTO SUR LA TERO

(Klarigoj de Ramatispri la temo pritraktita de Atanagildo)

Kara frato Ramatis,